ROZDZIAŁ 6

Natychmiast  oderwałam się od Jacka. Kilka metrów przede mną stał mój tata. Zdziwiłam się, przecież miał być później. Zrobiło się niezręcznie. Na samym początku naszego spotkania przyłapał mnie w takiej sytuacji. I to jeszcze z kimś, kto nie jest moim chłopakiem. Gorzej już chyba być nie mogło. Mimo wszystko podbiegłam do taty i mocno przytuliłam.

- Bardzo tęskniłam. – po moim policzku spłynęła łza szczęścia.

- Ja też, córeczko. Cieszę się, że udało nam się spotkać.
Kiedy puściłam go z uścisku, zwróciłam wzrok na Jacka, który również nie wiedział jak się zachować.

- To twój chłopak czy ćwiczyliście do roli w sztuce teatralnej?
Tata zaśmiał się i patrzył raz na mnie, raz na Gilinsky’ego.
- Tak, to.. to mój chłopak. – założyłam kosmyk włosów za ucho i przełknęłam ślinę.

Nigdy nie przypuszczałam, że będę musiała okłamywać własnego ojca. Już nie mówiąc, że będę musiała udawać dziewczynę tego dupka.

- Miło cię poznać, nazywam się Oliver. – podał mu rękę.

- Jack. – uścisnął ją.

Wpuściłam obydwóch do domu i zaprowadziłam tatę do salonu, a z Jackiem poszłam do kuchni.

- Dobra, to ile chcesz za udawanie mojego chłopaka? – powiedziałam pół głosem.

- Że co? – Jack uniósł brwi. – nic nie chcę, wystarczająco dużo dostałem.. będę mógł być blisko ciebie.

Przewróciłam oczami i skrzyżowałam ręce na piersiach.

- Nie podoba mi się, że okłamujesz własnego ojca, ale to już twój biznes. – wzruszył ramionami. – chcesz coś do picia?
- Wodę. Dla mojego taty też możesz nalać. Szklanki są tam. – wskazałam palcem na górną szafkę i wróciłam do taty.
Usiadłam obok niego. Rozmawialiśmy o wszystkim. Opowiadał, że świetnie układa mu się z żoną, dzieci są grzeczne, a firma wznosi się na wyżyny z każdym dniem. Kiedy wspomniałam o mamie, zasmucił się i przepraszał. Ciągle się obwinia o ich rozwód. A ja już dawno mu wybaczyłam. Jestem dorosła i rozumiem, że czasami ludzie zakochują się w kimś innym.

Próbowałam mu to wytłumaczyć, ale on upierał się na swoim.

Jack przyniósł dla nas wodę.

- Ja już będę leciał, jestem umówiony z kumplem. – odparł i pocałował mnie czule w usta. Pożegnał się z moim tatą i wyszedł.

- Długo jesteście razem?

- Nie, w sumie to od dzisiaj. Ale znałam go już wcześniej, chodził ze mną do liceum w Bostonie.

- Kurczę, wiedziałem, że skądś go kojarzę. – odparł. – zależy ci na nim?
Przytaknęłam.

- Na ile przyjechałeś? – zmieniłam temat.

- Jutro po południu muszę wyjechać. Praca nie każe na siebie czekać.

Uśmiechnąłem się. Obydwoje zgłodnieliśmy, więc postanowiliśmy wybrać się do restauracji. Po drodze dalej rozmawialiśmy, starałam się nie okazywać swojej niepewności. Tata znów pytał się o Jacka, musiałam okłamać i mówić, że jest miły, kochany, czuły.. te wszystkie słowa wylatywały ze mnie z trudem. Znajdowaliśmy się w centrum miasta, gdzie ruch był dość spory. Nie wiedziałam gdzie jest jakaś dobra restauracja. Spytałam się z jednego z przechodniów. Starszy mężczyzna polecił najlepszą i opisał gdzie ona jest. Nie było to daleko więc bez problemu tam trafiliśmy. Zajęliśmy miejsca. Kelnerka przyniosła nam menu. Przejrzeliśmy je i obydwoje zdecydowaliśmy się na smażoną rybę z frytkami i surówką. Złożyliśmy zamówienie i czekaliśmy. Przytulne miejsce. Jeśli jedzenie jest tak dobre jak wygląda wnętrze, to będę tu częściej przychodzić.

Dwadzieścia minut później

- Pójdę do toalety. – oznajmiłam, połykając ostatni kęs. Wstałam i skierowałam się do łazienki. Załatwiłam swoje potrzeby i umyłam ręce. Chciałam napisać do Camerona, ale zapomniałam wziąć od niego numer. Postanowiłam jednak napisać do Brada. Nie dawał znaku życia od kiedy zadzwoniłam i zaczęłam się martwić.

Do: Bradley

Cześć. Czemu się nie odzywasz, stało się coś?

Schowałam telefon z powrotem do kieszeni i wróciłam do taty. Jednak on nie siedział przy stoliku, tylko koło jakieś kobiety. Schowałam się za ścianą i podglądałam ich. Ewidentnie ją podrywał. Zmarszczyłam brwi, nie wiedziałam o co chodzi. Nie mogłam dłużej na to patrzeć. Przerwałam to. Obydwoje patrzyli na mnie, ale mój wzrok był skierowany tylko na tacie. Przecież pół godziny temu mówił, że kocha Bethany, a teraz flirtuje z inną. Wyszłam z restauracji. Tata mnie dogonił.

- Jak możesz.. – spytałam łamliwym głosem. – wytłumaczysz mi to?

Nie otrzymałam odpowiedzi. Nie spuszczałam z niego wzroku. Staliśmy bezczynnie przez dłuższy czas.

- Powiesz coś wreszcie? – spytałam ze złością.

- Rozwodzę się z Beth.

Otworzyłam szeroko oczy. Jak to się rozwodzą? Tak długo już są razem. Musiałam wiedzieć wszystko.

- Co się stało?

- Powiedziała mi, że jest lesbijką..

Zamurowało mnie. Teraz już wiem, że niepotrzebnie na niego naskoczyłam. Usłyszeć od partnera, że jest innej orientacji musi być największym ciosem w serce. Bo przecież nie ma szans aby być dalej razem.

- K-kiedy się rozwodzicie?

- Za dwa tygodnie. Dowiedziałem się o jej orientacji dwa dni temu, byłem załamany. Musiałem odreagować i dlatego cię odwiedziłem.

Wtedy zrozumiałam, że jego przyjazd tu nie był dla mnie. Ale nie miałam mu tego za złe. Postąpiłabym tak samo. Wciąż go kocham i będę go wspierać we wszystkim. Przeprosiłam za swoje zachowanie i mocno go przytuliłam. Cieszę się, że mi o tym powiedział Jednakże i tak uważam, że nie powinien brać się za inne. Przez chwilę myślałam o tym, aby wrócił do mamy, ale ich już od dawna nic nie łączyło, więc nie ma szans.

- Zapłacę za obiad. – chwyciłam za klamkę.

– Kocham cię Bianca.

- Ja ciebie też, tato. – posłałam mu uśmiech i weszłam do środka aby rozliczyć się z kelnerką.

Jack’s POV

Siedziałem bezczynnie u Camerona i zastanawiałem się co mogę jeszcze zrobić żeby Bianca mi wybaczyła. Nie dziwie się, że tak mnie nienawidzi. Dręczyłem ją przez całe liceum, traktowałem jak śmiecia, a niedawno próbowałem ją zgwałcić i szantażowałem. To by było wręcz dziwne, gdyby wrzuciła mi się w ramiona. Ale nie będę się poddawał. Będę walczył. Muszę tylko pozbyć się Griera. Oczywiście nie myślę o żadnym morderstwie. Jestem zdolny do różnych rzeczach, ale bez przesady. Poza tym ten drań wisi za dużo kasy żebym ot tak zadźgał go nożem czy coś. A widzę, że Bianca go kręci, Ha, on nie ma ze mną szans i nic mi nie zrobi. Mam na niego haka. Nie podskoczy mi choćbym miał wywieźć Biancę na drugi koniec świata. Tak, przyznaje się, jestem chamem, ale cholera… zakochałem się. Nie pragnę tej dziewczyny w łóżku, pragnę jej w swoim uścisku. W swoim szczerym i czułym pocałunku. W pewnym sensie cieszę się, że jestem jej udawanym chłopakiem, ale ona okłamuje swojego ojca. Już wolałbym aby powiedziała mu prawdę. Dostałbym w ryj ze dwa razy i może pozbyłbym się wyrzutów sumienia. Założę się, że o Eleanor też nie wie. Pewnie mało kto wie. Mam się czuć wyróżniony?

Kiedy już obmyśliłem mały plan w głowie, na dół zszedł Matt wraz z Laureen.

- Idziesz zapalić? – rzucił od niechcenia mój przyjaciel.

Zgodziłem się. Musiałem się trochę odstresować. Wyszliśmy na taras. Matt dał każdemu po fajce. Odpaliłem swoją i od razu się zaciągnąłem. Przez to, że ciągle miałem w głowie Biancę, zakrztusiłem się dymem.

- A ty co? Wyglądasz jakbyś palił od wczoraj. – średniego wzrostu blondynka wybuchnęła śmiechem. Co za idiotka. Czy mówiłem już jak bardzo mnie wkurwia? Gdyby nie Matt, walnąłbym ją prosto w tą tlenioną pustą łepetynę. Dobra, także laski mnie kręcą, ale Laureen to wyjątek. Nieważne jak bardzo jest dobra w łóżku, w życiu bym się z nią nie przespał.

Po dwóch kolejnych zaciągnięciach, zdeptałem papierosa na trawniku i poinformowałem moje towarzystwo, że idę do Griera. Trzeba się z nim rozmówić i uświadomić, że Bianca jest moja. Na początek będę delikatny, jeśli będzie pyskował, zmienię nastawienie.

****

- Cześć Jack. – Nash wpuścił mnie do środka. Po jego twarzy było widać, że nie jest w najlepszym humorze. Zacząłem od zgrywania dobrego kumpla.

- Wszystko okej? – usiadłem na fotelu w salonie. – nie wyglądasz najlepiej.

- A, nic takiego.. pokłóciłem się z Biancą, tak naprawdę o same głupoty.. – chłopak spuścił głowę w dół, przez co jego włosy zakryły widoczność na jego twarz.

- Nie powinieneś się nią przejmować, jej i tak na tobie nie zależy.. – machnąłem ręką.

Grier uniósł głowę i rzucił zdezorientowane spojrzenie.

- Powiedziała mi to prosto w twarz.. powinieneś o niej zapomnieć.. ba, musisz, nie masz wyjścia.

- Niby czemu? – zmarszczył brwi.

Przedstawienie czas zacząć.

- Bo ona jest w związku ze mną.

Mina Nasha była po prostu bezcenna. Kipiał z zazdrości, nie ukrywał się z tym. Miałem ochotę wybuchnąć śmiechem, ale zachowałem powagę.

- Nie kłam.. owszem, mówiła mi, że ma chłopaka i to nie jesteś ty.

O, no proszę.. nasza kochana Bianca jest niezłą kłamczuchą. Okłamuje wszystkich dookoła, ko by się spodziewał tego po tak dobrej duszyczce. Zdziwił mnie ten fakt, ale ukrywałem to.

- Pomyśl.. przyznałaby się swojemu przyjacielowi, że chodzi z jego przyjacielem? Nie bądź taki głupi.. – parsknąłem śmiechem. Nie mogłem się powstrzymać. – a z resztą, nie wierzysz, idź się jej spytaj.. powie ci to z przyjemnością, zważywszy na to, że ma cię w głębokim poważaniu.

- Pieprzony chuj. – mruknął pod nosem.

Myślał, że nie słyszę? Oh, mylił się..

Wypowiedział o dwa słowa za dużo. Nie ujdzie mu to płazem.

Podszedłem do niego i gwałtownie szarpnąłem za materiał jego koszulki, przez co nasze twarze dzieliły zaledwie trzy milimetry.

- Masz coś jeszcze do powiedzenia? – warknąłem.

 - Tak.. jesteś popieprzonym skurwisynem, chujem i największym idiotą jaki chodzi po tej planecie.

Bez żadnych przemyśleń przywaliłem mu prosto w nos. Chłopak krzyknął z bólu i zakrył uderzone miejsce dłonią.

- Dalej będziesz pyskował? Nie zapominaj, że to dzięki mnie masz to wszystko.. ten dom, samochody.. chcesz stracić to w jeden dzień?

Myślałem, że dotarło coś do niego. Wręcz przeciwnie. Zadał mi kilka mocnych ciosów w twarz. Upadłem na ziemię krztusząc się własną krwią.

- Twoje życie oficjalnie zmieni się w piekło. Obiecuję ci to.

Zagroziłem mu.

Chłopak uciekł. On chyba nie wie z kim zadarł. Chce wrażeń? Ja mu je zapewnię.

___________________________________________________________